Hooggerechtshof van de VS beëindigt positieve actie bij toelating tot universiteit, leidt tot controverse

In een bezienswaardigheid Positieve actie beslissing heeft het Amerikaanse Hooggerechtshof, met een 6-3 meerderheid, verklaard dat het in aanmerking nemen van ras bij toelating tot de universiteit in strijd is met de clausule inzake gelijke bescherming van het 14e amendement.

De uitspraak richt zich specifiek op de toelatingsprocedures van Harvard University en de University of North Carolina (UNC), maar de impact strekt zich uit tot instellingen voor hoger onderwijs in het hele land.

Opperrechter John Roberts schreef voor de meerderheid en verklaarde dat de toelatingsprogramma's van Harvard en UNC geen duidelijke doelstellingen hadden die het gebruik van ras rechtvaardigden.

Roberts voerde aan dat deze programma's niet alleen ras op een negatieve manier gebruiken, maar ook raciale stereotypering in stand houden. Hij benadrukte dat de identiteit van een individu moet worden bepaald door prestaties, vaardigheden en groei, in plaats van door de kleur van hun huid.

De drie liberale rechters - Sonia Sotomayor, Elena Kagan en Ketanji Brown Jackson - waren het echter niet eens met de mening van de meerderheid.

Sotomayor voerde in haar afwijkende mening aan dat de clausule inzake gelijke bescherming rasbewuste maatregelen in een samenleving mogelijk maakt. Waar ras een rol van betekenis blijft spelen.

Ze benadrukte de historische raciale uitsluiting in de erfenissen van Harvard en UNC. Inclusief hun connecties met slavernij en blanke suprematie.

Rechtszaken en Argumenten

De rechtszaak tegen Harvard werd aangespannen door een groep genaamd Students for Fair Admissions. Gefinancierd door de conservatieve juridische activist Edward Blum.

Ze beweerden dat het toelatingsproces van Harvard Aziatisch-Amerikaanse aanvragers discrimineert ten gunste van andere raciale en etnische groepen.

De UNC-zaak voerde aan dat het in aanmerking nemen van ras bij toelating in strijd is met de clausule inzake gelijke bescherming van het 14e amendement.

De positieve actie beslissing heeft wijdverbreide implicaties voor het beleid van positieve actie bij toelating tot de universiteit.

Positieve actie ontstond tijdens de burgerrechtenbeweging als een middel om discriminatie op basis van ras, religie en geslacht aan te pakken.

Terwijl negen staten al op ras gebaseerde positieve discriminatie in openbare instellingen hadden verboden. Deze uitspraak van het Hooggerechtshof heeft gevolgen voor zowel particuliere als openbare hogescholen en universiteiten in het hele land.

reacties op de positieve actie beslissing zijn gepolariseerd. Voormalig president Barack Obama en Michelle Obama spraken hun teleurstelling uit.

Benadrukken van het belang van positieve actie bij het bieden van kansen aan ondervertegenwoordigde groepen.

Chuck Schumer, leider van de meerderheid in de senaat, bekritiseerde het besluit en beweerde dat het de vooruitgang naar raciale rechtvaardigheid belemmert en bestaande ongelijkheden verergert.

Aan de andere kant steunde de voormalige gouverneur van South Carolina en 2024 GOP-presidentskandidaat Nikki Haley de uitspraak, met het argument dat deze eerlijkheid en gelijke kansen bevordert.

Het debat rond positieve actie

Het debat rond positieve discriminatie draait al lang rond kwesties als educatieve voordelen en diversiteit.

Tijdens pleidooien trokken conservatieve rechters de wettigheid en noodzaak in twijfel om bij toelating rekening te houden met ras, verwijzend naar een zaak uit 2003 die voorspelde dat positieve discriminatie binnen 25 jaar achterhaald zou zijn.

Deze beslissing van het Hooggerechtshof markeert een belangrijk keerpunt in de rol van positieve actie bij toelating tot de universiteit.

Terwijl voorstanders van de uitspraak beweren dat het op verdiensten gebaseerde overwegingen ondersteunt, beweren tegenstanders dat het raciale ongelijkheid in stand houdt en de historische context van discriminatie niet aanpakt.

Terwijl de natie worstelt met deze implicaties, blijft de toekomst van diversiteit en toegang tot het hoger onderwijs onzeker.

Zijn positieve actieplannen wettelijk vereist?

In bepaalde contexten vereisen overheidscontractanten en onderaannemers in de Verenigde Staten wettelijk de implementatie van actieplannen. Het Office of Federal Contract Compliance Programs (OFCCP) is verantwoordelijk voor de handhaving van deze vereisten.

Het belangrijkste doel is ervoor te zorgen dat werkgevers die geld ontvangen actief stappen ondernemen om discriminatie te voorkomen en werkgelegenheidskansen voor vrouwen, minderheden, individuen, met een handicap en beschermde veteranen te bevorderen.

Particuliere bedrijven die geen overheidscontracten hebben, zijn echter bij wet niet verplicht om plannen te hebben. Kunnen ervoor kiezen om ze vrijwillig uit te voeren.

Zijn positieve actieplannen vertrouwelijk

Positieve actieplannen worden binnen een organisatie doorgaans als vertrouwelijk behandeld. Ze bestaan ​​uit informatie over de arbeidspraktijken van het bedrijf, demografische gegevens en benaderingen om diversiteit en inclusiviteit op de werkplek te bevorderen.

Hoewel bedrijven aspecten van hun actieplannen kunnen delen, worden gedetailleerde gegevens en specifieke strategieën over het algemeen vertrouwelijk gehouden om de privacy van werknemers en bedrijfseigen bedrijfsinformatie te beschermen.

Als een overheidsinstantie zoals de OFCCP echter een onderzoek initieert of accountantsorganisaties verplicht zijn toegang te verlenen tot hun actieplannen.