Kim Petras: Przejście do mainstreamowego popu z różnymi rezultatami
Po 15 latach podróży popowa artystka Kim Petras w końcu wydaje swój debiutancki album „Feed the Beast”. Dzięki stałemu wzrostowi w przemyśle muzycznym zwróciła na siebie uwagę swoimi nostalgicznymi singlami popowymi z gumy do żucia i ostrymi mixtape'ami o tematyce Halloween.
Na początku tego roku Petras osiągnął znaczący kamień milowy jako pierwszy artysta trans, który miał hit numer jeden dzięki piosence „Unholy”, powstałej we współpracy z Samem Smithem.
Jednak jej droga do sukcesu nie była pozbawiona kontrowersji. Szczególnie ze względu na jej ciągły związek z producentem Dr. Luke'iem, który został oskarżony o napaść seksualną i wykorzystywanie.
Pomimo niepowodzeń i wycieków albumów, Petras pozostaje zdeterminowana, by zaprezentować swoje najbardziej osobiste prace.
Petras opisuje „Feed the Beast” jako odejście od jej poprzednich postaci i bardziej osobisty wyraz siebie.
Jednak niektórzy słuchacze uważają, że album oddala się od unikalnej tożsamości twórczej Petrasa. Utrata zniewalającego uroku, który sprawiał, że jej minione epoki były przyjemne i niekonwencjonalne.
Nowy materiał czerpie inspirację z muzyki house i europop z lat 90., dążąc do uzyskania brzmienia przyjaznego radiu.
Główny singiel „Alone” ze stonowaną zwrotką gościnną Nicki Minaj jest samplem przeboju Alice Deejay z 1999 roku „Better Off Alone”. Zawiera elementy pułapki, które niektórzy uważają za niepotrzebne.
Na całym albumie można wyczuć podążanie za aktualnymi trendami w celu uzyskania potencjalnego sukcesu w radiu i na TikToku. Co osłabia reputację wyznaczającej trendy Petras.
Zobacz również: 10 najlepszych artystów wszechczasów
Hits and Misses Kim Petras
Chociaż na albumie może brakować tej samej iskry, co wcześniejsze prace Petrasa, wciąż jest kilka wyróżniających się momentów. Skąpany w słońcu bop „Coconuts”, wydany w poprzednim roku, pozostaje przyjemny.
„Revelations” zawiera nutę gitary z lat 80. i jest hołdem dla upiornie-popowych korzeni Petrasa w refrenie.
Wśród wyraźnych utworów na albumie „Sex Talk” i „Hit It From the Back” wyróżniają się bezpośredniością i humorem. „Minute” zapewnia lukę obiecaną przez Petrasa.
Prosta piosenka miłosna wyrażająca pragnienie, by ktoś został trochę dłużej. „Uh Oh” zachowuje klasyczny imprezowy klimat Petras, ale ogólnie wypada słabo w porównaniu z resztą albumu.
Podczas gdy słabsze utwory z albumu nadal mają potencjał taneczny, wydaje się, że przejście Petras w kierunku głównego nurtu popowego sukcesu odbyło się kosztem jej odrębnej artystycznej osobowości.
Jej prawdziwa pasja do muzyki pop pozostaje widoczna, ale przyszłościowe i niekonwencjonalne cechy, które początkowo przyciągały fanów, zostały stłumione.
Gdy Petras stara się znaleźć na liście Top 40 gwiazd muzyki pop, jej niegdyś dziwaczna tożsamość została ujarzmiona. Dopiero okaże się, czy ta przemiana będzie miała trwały wpływ, czy też jej wyjątkowy duch powróci w przyszłości.
Kim Petras, wschodząca artystka popowa, wydaje swój długo oczekiwany debiutancki album „Feed the Beast”, który ukazuje zwrot w kierunku mainstreamowego popowego brzmienia.
Chociaż album wciąż zawiera przyjemne momenty i utwory godne tańca, traci nieco ekscentryczności i magnetyzmu, które wyróżniały Petras w jej wcześniejszej twórczości.
