Barátta tölvuleikjaiðnaðarins

Tölvuleikjaiðnaðurinn hefur staðið frammi fyrir erfiðum tímum að undanförnu. Fjöldauppsagnir hafa átt sér stað í bæði stórum vinnustofum og litlum indie-teymum. En hvað er eiginlega búið að gerast á bakvið tjöldin?

Heimsfaraldurinn veitti tölvuleikjaiðnaðinum uppörvun þar sem læstir leikmenn sneru sér að leikjum sér til skemmtunar. Hins vegar urðu stjórnendur of spenntir og stækkuðu teymi sem gerðu ráð fyrir að vöxtur myndi halda áfram að eilífu. Nú þegar fólk er komið aftur í eðlilegt líf minnka leikjatekjur og vinnustofur græða ekki lengur eins mikið og áður. Þar sem kostnaður var hár og hagnaður lítill voru uppsagnir eina svarið fyrir sum fyrirtæki.

Hvað þýðir þetta fyrir Devs?

Fyrir marga þróunaraðila vofir stöðug hætta um uppsagnir yfir höfuð þeirra. Rétt þegar þeir klára eitt verkefni gæti starf þeirra verið á línunni þar til það næsta hefst. Þó að stór nöfn eins og Microsoft og Unity hafi dregið úr miklum niðurskurði, eru jafnvel lítil indie teymi ekki örugg. Þar sem tölvuleikjaiðnaðurinn er sveiflukenndur er erfitt að ná stöðugleika fyrir skapandi hæfileika.

Sumir eru nú að taka málin í sínar hendur. Sambandssamtök miða að því að veita þróunaraðilum meira öryggi. Önnur viðskiptamódel eins og samvinnufyrirtæki verkamanna deila eftirliti frekar en að láta yfirmenn ráða öllu. Samfélagið hefur líka tekið þátt, með starfsráðum og úrræðum sem hjálpa þeim sem sagt er upp störfum að komast aftur í leikinn. Aðeins tíminn mun leiða í ljós hvort þessar aðferðir geti veitt þann stuðning sem tölvuleikjaiðnaðurinn þarfnast svo sárlega.

Uppsveifla og uppgangur tölvuleikjaiðnaðarins eru ekkert nýtt. Það sem á eftir að koma í ljós er hvort fyrirtæki hafi sannarlega lært sína lexíu að þessu sinni. Til að lifa af viðvarandi áskoranir verða bæði vinnustofur og starfsfólk að finna jafnvægi og sjálfbæran farveg saman. Heimsfaraldurinn gaf innsýn í hvað er mögulegt - nú byrjar erfiðið að byggja upp eitthvað betra fyrir alla í þessum skapandi en flókna geira.