De controversiële erelijst van Boris Johnson weerspiegelt zijn moeilijke erfenis in functie
Het vertrek van Boris Johnson uit Downing Street 10 en zijn daaropvolgende aankondiging van het verlaten van het parlement stuitten op kritiek. Vooral vanwege zijn omstreden erelijst. Deze laatste daad in zijn politieke carrière dient als een pijnlijke herinnering aan het tumultueuze. En schadelijke jaren die hij in functie doorbracht. In plaats van het concept van erkenning van openbare dienstverlening te belichamen, de erelijst belichaamt de cultuur van vriendjespolitiek. Lijkt op triviale geschenken die aan vrienden worden geschonken, zoals hoeden aan zee of rondjes drinken in de kroeg.
Een van de meest in het oog springende voorbeelden is de verhoging van Priti Patel, die trots opkwam voor het Tory-vijandige milieubeleid en toezicht hield op een afname van het vertrouwen van het publiek in de politie. Ze krijgt een dameschap, een zet die de geloofwaardigheid van het honourssysteem verder aantast.
Evenzo wordt Jacob Rees-Mogg, een fervent verdediger van de chaos en tekortkomingen van de Johnson-regering, geridderd, met opgetrokken wenkbrauwen onder degenen die verantwoording verwachtten in plaats van lofbetuigingen.
Te midden van lopende onderzoeken naar de ontoereikende reactie op de Covid-crisis. van Johnson erelijst omvat beloningen en voorkeuren voor assistenten die naar verluidt medeplichtig waren aan het negeren van veiligheidsregels terwijl ze deze oplegden aan de rest van de bevolking. Als ze eerder genoten van verzet, zullen hun acties nu alleen maar worden versterkt.
Andrea Marie Jenkyns, een vocale Brexiteer en Tory-parlementslid, krijgt een dameschap zonder duidelijke rechtvaardiging voor haar uitzonderlijke openbare dienst.
Vorig jaar reageerde ze berucht op demonstranten buiten nummer 10 door ze haar middelvinger te laten zien. Haar tranen van steun voor het aftreden van Johnson zijn nu veranderd in tranen van vreugde om haar eigen erkenning.
Critici veroordelen Johnson's afscheidsgebaar als een symbool van politieke corruptie en incompetentie en erelijst
Michael Fabricant, een andere vurige volgeling van de Johnson-doctrine, wordt geridderd voor zijn inspanningen om Johnson te beschermen tegen het Partygate-schandaal. Doet denken aan Comical Ali, Saddam Hussein's waanvoorstellingen minister van informatie.
De verhevenheid van Fabricant berust uitsluitend op zijn loyaliteit, een eigenschap die Johnson waardeert totdat het zijn doel niet langer dient.
Johnson's woede tijdens zijn ontslagrede, waarbij hij anderen de schuld gaf, zet aan tot nadenken over zijn erelijst.
De komende dagen zullen mensen de keuzes onder de loep nemen. En vraag me af of deze personen het publiek echt dienden of dat hun loyaliteit in de eerste plaats gericht was op de persoonlijke vooruitgang en belangen van Boris Johnson. Een vluchtig onderzoek van zijn ambtsperiode onthult een duidelijke verkeerde afstemming tussen deze twee doelstellingen.
De afwezigheid van Johnson's vader, Stanley, van de lijst ondanks wijdverbreide speculaties en het weglaten van Nadine Dorries. Wiens rol in het openbaar bestuur ongrijpbaar blijft, zorgen voor enige opluchting.
Dorries, die hoge posities binnen de regering van Johnson heeft bereikt, heeft nu ontslag genomen als parlementslid en biedt uitstel van haar raadselachtige ambtstermijn.
Terwijl Johnson en Dorries zich terugtrekken in politieke ballingschap, wordt hun nalatenschap gekenmerkt door een ontmoedigend en slordig karakter erelijst.
Hoewel het Johnson's stempel draagt, dient het ook als een bewijs van zijn ambtstermijn - een tijdperk ontsierd door controverse en een steeds groter wordende kloof tussen openbare dienstverlening en persoonlijk gewin.
