Βρετανικά και Αμερικανικά Φυλετικά Θέματα: Συγκριτική Ανάλυση
Όταν η συγγραφέας, μια Ινδή μετανάστης, μετακόμισε από τη Βρετανία στις Ηνωμένες Πολιτείες, γνώρισε μια αλλαγή στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόταν τη φυλή της. Αυτή η αλλαγή υπογραμμίζει την πολυπλοκότητα των βρετανικών και αμερικανικών φυλετικών ζητημάτων.
Στη Βρετανία, οι Ασιάτες αντιμετώπισαν υψηλά ποσοστά θνησιμότητας κατά τη διάρκεια της πρώιμης πανδημίας COVID-19. Αντίθετα, οι Ασιάτες Αμερικανοί είχαν τα χαμηλότερα ποσοστά θνησιμότητας. Αυτή η διαφορά υπογραμμίζει πώς η φυλή δεν είναι μια στατική έννοια αλλά εξαρτάται από το πλαίσιο και την ιστορία.
Η επιρροή των αμερικανικών φυλετικών ζητημάτων στη Βρετανία
Ο Tomiwa Owolade, ένας Βρετανός συγγραφέας νιγηριανής καταγωγής, υποστηρίζει στο βιβλίο του «This is Not America: Why Black Lives in Britain Matter» ότι η Βρετανική κατανόηση της φυλής επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από το χάσμα της Αμερικής μαύρου-λευκού.
Ωστόσο, ο Owolade πιστεύει ότι τα φυλετικά ζητήματα στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι τα ίδια με αυτά στη Βρετανία. Επικρίνει την τάση να βλέπει κανείς τα βρετανικά φυλετικά ζητήματα μέσα από έναν αμερικανικό φακό, κάτι που πιστεύει ότι διαστρεβλώνει την πραγματικότητα του ρατσισμού στη Βρετανία. Αυτή η προοπτική παρέχει μια μοναδική εικόνα για βρετανικά και αμερικανικά φυλετικά ζητήματα.
Ο συγγραφέας συζητά την παγκόσμια επιρροή της αμερικανικής κουλτούρας και πολιτικής. Συμπεριλαμβανομένου του αντίκτυπού του στις συζητήσεις για τη φυλή σε άλλες χώρες.
Η δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ στις Ηνωμένες Πολιτείες πυροδότησε παγκόσμιες διαμαρτυρίες και ανάγκασε χώρες όπως η Βρετανία να αντιμετωπίσουν τα δικά τους φυλετικά ζητήματα.
Αυτό οδήγησε σε έναν δημόσιο λογαριασμό με τη νοσταλγική άποψη της Βρετανίας για το αποικιακό παρελθόν της. Αυτά τα γεγονότα έχουν διαμορφώσει σημαντικά τα βρετανικά και αμερικανικά φυλετικά ζητήματα.
Η ανάγκη για μια πιο ειλικρινή συζήτηση για τη φυλή στη Βρετανία
Ο Owolade υποστηρίζει ότι η Βρετανία πρέπει να είναι πιο ειλικρινής για τα φυλετικά της ζητήματα και να σταματήσει να προσποιείται ότι τα προβλήματα της Αμερικής είναι δικά της.
Πιστεύει ότι η Βρετανία πρέπει να οικοδομήσει μια πιο ενωμένη αίσθηση βρετανικότητας που να αγκαλιάζει πλήρως τους πάντες και να ξεπερνά τη φυλή.
Ωστόσο, ο συγγραφέας επισημαίνει ότι ο ρατσισμός αποτελεί σημαντικό εμπόδιο για την επίτευξη αυτού του ιδανικού. Αυτό το επιχείρημα ρίχνει φως στις μοναδικές πτυχές των βρετανικών και αμερικανικών φυλετικών ζητημάτων.
Ο συγγραφέας καταλήγει τονίζοντας ότι ενώ η Βρετανία και η Αμερική μοιράζονται μια κοινή ιστορία φυλετικών ιδεολογιών, έχουν αποκλίνει στις εμπειρίες τους από τον ρατσισμό. Υποστηρίζει ότι ο ρατσισμός της Βρετανίας είναι συχνά πιο ήσυχος και πιο λεπτός, καθιστώντας ευκολότερο να αγνοηθεί ή να αρνηθεί.
Παρά τις διαφορές, είναι σαφές ότι και οι δύο χώρες έχουν τις δικές τους μοναδικές μορφές ρατσισμού που πρέπει να αντιμετωπιστούν. Αυτό το συμπέρασμα υπογραμμίζει την πολυπλοκότητα των βρετανικών και αμερικανικών φυλετικών ζητημάτων.
